قهرمان شکست ناپذير...

این روزها در خانه ما در مواقعی که جعبه جادویی خاموش است؛ 2 نوع صدا می آید: خنده و پچ پچ جیغ و فریاد و گریه یا در حال بازی هستند و سرگرم کردن خودشان و آتش سوزاندن. یا در حال مو کشیدن و گاز گرفتن و چک و لگد و آتش سوزاندن. اصلا مهم آتش سوزاندنش است که وجه مشترک دو فرشته ما است. آتشی که به بهانه ی آن ما مقابل مان را بیشتر می بینیم، آینده مان را روشن تر مشاهده می کنیم، تجارب مان را با هستی گره میزنیم وموحد تر می شویم. در این خانه باید با پای جان آمد. فاخلع نعلیک... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ر.ک: سوره مبارکه طه  

می رود بیرون، وقتی برمیگردد می پرسد: مامان! زیمب گریه کرد من رفتم؟ تنها شد من رفتم؟  

عاصی شده است. زیمب دیگر کم نمی آورد.  و دادا، با هر ضربتی، ضربتی نوش میکند.

پارک که می رویم کلی دنبال کلاغ ها می کند و صدایشان را در می آورد. یک عروسک دارد که لک لک است در واقع. هدیه خاله سمیه و عمو مصطفی. به خاطر منقارش از لک لکی افتاده و بهش می گوید کلاغ.  

رفتیم پشت بوم. بابا به همراه بابایی در حال تعمیر آسانسور است. هواپیمایی از شرق آسمان به سمت غربش در حرکت است. به محمدسجاد نشانش میدهم. می گوید: بگیرش بدِش به من!!  

سال 94 را 4 تایی آغاز کردیم بدون اینکه یک عضو جدیدی چهارمان را به پنج تبدیل کرده باشد. سال 92 محمدسجاد همراه مان بود. سال 93 زینب همراه مان شد. و سال 94 ادامه مسیر را با همدیگر گام به گام طی خواهیم کرد. فروردین .... تیر .... مهر ...... دی اردیبهشت... مرداد .... آبان..... بهمن خرداد .... شهریور ..... آذر ..... اسفند ماه ها در پس هم می آیند. فرزندانمان بزرگ می شوند و آنچه در آنها هک می شود؛ مهر و محبتی ست که از پدر و مادر به فرزندان سرایت می کند. ای پدر.... ای مادر .... اگر مهر مان کم شود؛ اگر محبت مان نوسان داشته باشد, در پایان این ماه ها، و این سال ها؛ فرزندانمان گلی برای شکفته شدن نخواهند داشت ...